yanlızlık

Yalnızlık nedir?` diye sordu çocuk
Gülümsedi kadın
`Memeden kestiğimde seni`
`İçimde doğan boşluk gibidir` dedi

`Kokundan uzak kaldığım an gibi mi?` dedi çocuk
`Ses sağnağında yüreğine tek bir tınının değmemesi gibi`
`Düşsüz uyku gibi`
`Renksiz düş gibi`
`Çocuksuz ana kucağı gibi` dedi kadın

`Yalnızlık nedir?` diye yeniden sordu çocuk
`Aşksız bahar gibi`
`Kokmayan çiçek gibi`
`Arı konmayan renk gibi` dedi kadın
Hüzünlendi çocuk
Gamzelerine iki büyük çaresizlik doldurarak
`Yalnızlık yavrusunun gözlerindeki çaresizlik gibidir` dedi kadın

`Ağlatacak kadar güçlü müdür?` dedi çocuk
Sarıldı kadın çocuğa
`Sana akan bu sevdam kadar keskindir` dedi
`Gülümsemene büyüttüğüm umudum kadar güçlü…`

`Acıtır mı insanın canını?` dedi çocuk
`Seni kaybetmenin korkusu kadar acı`
`Senin gözyaşlarının ateşinden daha yakıcı` dedi kadın

`Hep yalnız mıydın?` dedi çocuk
Daldı anılara kadın
Eski bir aşkın kalıntılarında dolaştı biraz
Biraz eski mutluluklara dokundu
Çekingen… biraz da özlemli
Bugündeki yalnızlığını yaratan büyük aşkını düşündü


`Hiç bitmez mi yalnızlığın?` dedi çocuk
O`nun gibi bakmayan
O`nun gibi gülümsemeyenler geldi aklına
O`nun sarmalarındaki sıcaklığı yaşatamayanları düşündü
`Büyük aşklar büyük yalnızlıklar doğurur` dedi kadın
Sarıldı çocuğa kadın
Umuda sarılır gibi
Yalnızlığını yıllara gömer gibi
Sarıldı sevdasının en güzel meyvesine..

Çok güzel bir şiir ellerinize sağlık. Ççoçuk da pek deneyimli sorular sormuş doğrusu